مقالات و آموزش‌ها

آیا در انتخاب دوربین باید به مگاپیکسل اهمیت دهیم؟

پیکسل‌ها اجزای تشکیل دهنده هر تصویر دیجیتالی هستند. در عکس های ثبت شده با دوربین‌های دیجیتال، هر پیکسل، نور دریافت شده توسط حسگر دوربین را نمایش می‌دهد، و در دوربین‌های دیجیتال هم هر پیکسل، یک بلوک مستقل از حسگر است که آن نور را دریافت می‌کند. می‌دانیم که هر چقدر تعداد پیکسل‌های یک حسگر یا در واقع تعداد پیکسل‌های خود دوربین بیشتر باشد، باعث می‌شود تا وضوح بیشتری در عکس‌ها داشته باشیم. اما خیلی وقت‌ها هم این‌طور گفته می‌شود که بالا رفتن تعداد پیکسل‌ دوربین باعث افزایش نویز شده و دقت عکس‌ها در نور کم کاهش پیدا می‌کند. این مسئله آنقدر مهم شده است که برخی از شرکت‌های دوربین سازی، در تعدادی از سری دوربین‌های جدیدی که وارد بازار کرده‌اند، به جای بالا بردن تعداد پیکسل‌های دوربین‌های جدید خودشان، تعداد پیکسل‌ها را کاهش داده‌اند. خوب حالا موضوع کمی پیچیده‌تر می‌شود. حالا باید برای انتخاب دوربین بعدی‌تان، به دنبال چه دوربینی باشید؟ باید دوربینی را انتخاب کنید که مگاپیکسل‌ آن بیشتر از دوربین فعلی‌تان است یا با یک عقب‌نشینی، دوربینی با تعداد پیکسل کمتر خریداری کنید؟

به نظر می‌رسد تصمیم‌گیری شرکت‌های تولید دوربین، چندان هم بیراه نبوده است. بالا بردن تعداد پیکسل‌ دوربین ، بدون اینکه اندازه پیکسل‌ها را بیشتر کند، در واقع یک ترفند تبلیغاتی محسوب می‌شود. دوربین‌هایی با 50، 60 و 100 مگاپیکسل، بدون افزایش ابعاد پیکسل‌ها، صرفاً اعدادی برای جلب توجه محسوب می‌شوند تا یک کارآیی یا قابلیت پیشرفته در عکاسی. افزایش تعداد پیکسل‌ها، زمانی می‌تواند کاربرد داشته باشد که شما بخواهید تعداد پیکسل‌های تصویرتان را بشمرید یا بخواهید با برش زدن تصویر، تعداد زیادی از آن‌ها را حذف کنید.

 

در غیر این صورت، تعداد پیکسل‌های معمول در دوربین‌های جدید، برای اغلب کاربرد‌هایی که عکاسان دارند، حتی برای چاپ نیز کاملاً کفایت می‌کند. دیگر کمتر دوربینی را می‌توانید پیدا کنید که تعداد پیکسل‌های آن، برای پر کردن صفحه نمایش‌های باکیفیت 4K امروزی هم کافی نباشد. حتی اگر جزو آن دسته از عکاسانی باشید که عکس‌های خود را چاپ می‌کنند، یک دوربین 24 مگاپیکسل، تعداد پیکسل‌های خیلی بیشتر از نیاز شما برای چاپ یک تابلوی دیواری 50×70 سانتی‌متر دارد.

بنابراین وقتی درباره تعداد پیکسل‌ دوربین فکر می‌کنیم، یک تناسب مهم در ذهن ما نقش می‌بندد. اینکه با بالا بردن تعداد پیکسل‌ها، دقت تصویر در نور زیاد افزایش می‌یابد، اما به همان نسبت هم نویز تصویر در نور کم بالا می‌رود. اما از سوی دیگر، پیکسل‌های کوچک‌تر، نور کمتری هم دریافت می‌کنند. یعنی اگر بخواهیم آن‌ها را مستقلاً مقایسه کنیم، همواره نویز آن‌ها به مراتب بالاتر از پیکسل هایی با اندازه بزرگ‌تر است. اما وقتی برای چاپ یا دیدن آن‌ها، عکس‌ها را در اندازه‌های کوچک‌تر می‌بینیم، این نویز آرام آرام از بین می‌رود. تا جایی که در اندازه‌های خیلی کوچک (مثلاً ابعاد عکس‌هایی که در وب یا شبکه‌های اجتماعی به نمایش گذاشته می‌شود) به طور کامل ناپدید می‌شود.

نکات مهمی که باید در نظر بگیریم:

 

-پیکسل‌های بزرگ‌تر همیشه و در هر شرایط نوری، نسبت به پیکسل‌های کوچک‌تر مقدار نور بیشتری دریافت می‌کنند و طبیعتاً وقتی آن‌ها را به صورت نظیر به نظیر کنار یکدیگر می‌بینیم، عکسی که با پیکسل‌های بزرگ‌تر گرفته شده، نویز کمتری نشان می‌دهد.

-وقتی اندازه عکس‌ها را کاهش می‌دهیم، ترکیب پیکسل‌ها، معمولاً باعث کاهش و حتی حذف نویز‌ها می‌شود. بنابراین عکس‌هایی که اندازه آن‌ها کوچک می‌شود، تفاوت نویزی زیادی ندارند.

-امروزه اغلب کاربرد‌های تصاویر برای اندازه‌های کوچک‌تر از اندازه واقعی عکس‌ها است. به همین دلیل هم داشتن پیکسل‌های بیشتر، مزیت بیشتری نسبت به داشتن نویز کمتر دارد.

 

تأثیر اندازه پیکسل‌ دوربین بر کیفیت عکس‌ها

 

دوربین‌های Nikon D850 و Sony a7S هر دو، دوربین‌های جدید و بسیار پیشرفته‌ای هستند که اندازه حسگر آن‌ها یکسان است. اما تعداد پیکسل‌های آن‌ها، تفاوت بسیار زیادی با هم دارد. ا

 

اگر بخواهیم اندازه پیکسل‌ دوربین را براساس اندازه حسگرشان در این دو نظر بگیریم، اندازه پیکسل‌های یک حسگر فول فریم یا 12 مگاپیکسل، خیلی بزرگ‌تر از اندازه پیکسل‌های یک دوربین دیگر با همان اندازه حسگر، اما با 48 مگاپیکسل است.

گفته می‌شود که سونی a7S برای کار در نور کم، بسیار کارآمد‌تر است. اما این مسئله زمانی با اهمیت‌تر است که شما بخواهید پیکسل‌ دوربین ها را به صورت نظیر به نظیر کنار یکدیگر مقایسه کنید. بیایید با هم ببینیم که عکس این دوربین‌ها را در اندازه‌های یکسان با هم مقایسه می‌کنیم، چطور دیده می‌شوند؟

 

 

در ISO 6400

 

در ISO 12800

 

در ISO 25600

 

در ISO 51200

 

این دقیقاً برخلاف چیزی است که ممکن است بسیاری از ما انتظار داشته باشیم. به‌هرحال دوربین سونی a7S اصولاً به دلیل توانایی بسیار بالا در نور کم شهرت پیدا کرده است. اما این مقایسه نشان می‌دهد که اگر دقت این دوربین‌ها را براساس پیکسل‌های نظیر به نظیر یکدیگر با هم مقایسه کنیم، سونی برنده است. اما اگر آن‌ها را در ابعاد واقعی و قابل استفاده (مثلاً نمایش در صفحات وب یا چاپ) با هم مقایسه کنیم، حسگری که برنده می‌شود، حسگر 48 مگاپیکسلی نیکون D850 است.

 

در واقع در حساسیت‌های بالا، اما در ابعاد مشابه، مزیت نویز کمتر در حسگر دوربین‌های سونی، تقریباً ناپدید می‌شود و آنچه که می‌بینیم، اجزای بسیار دقیق‌تر تصویر، در عکسی است که با نیکون گرفته شده است.

 

شاید تصویر کنید که این مقایسه بین دو دوربین از دو برند مختلف چندان عادلانه نیست. اما فراموش نکنید که اولاً هر دوی این دوربین‌ها، دوربین‌های بسیار مدرن و با حسگر فول‌فریم هستند و دوم اینکه از نظر پردازشگر هم کاملاً در رقابت با هم قرار دارند. زیرا هر دوی آن‌ها از پیشرفته‌ترین پردازشگر‌های برند‌های خودشان استفاده می‌کنند و طبیعتاً نمی‌توان این تفاوت را به ضعف پردازشگر و رفتار نویزی حسگر‌های آن‌ها ارتباط داد.

 

ما دوربین‌های مختلف از برند‌های متفاوت را در چنین آزمونی قرار دادیم و تقریباً در همه موارد، نتیجه مشابه همین بود. تنها زمان‌هایی که اشکالات رزولوشن بالا‌تر در حسگر‌هایی که پیکسل‌های کوچکی دارند خود را نشان می‌داد، زمانی بود که حسگر‌های کوچک دوربین‌های موبایل را بررسی می‌کردیم. که البته حتی درباره این دوربین‌ها هم، شات‌های پی‌درپی که می‌توانند محل دقیق نویز‌ها در تصویر را تشخیص دهند، می‌تواند نتیجه را تحت تأثیر قرار دهد. به جز این مورد، تنها مورد دیگری که نتیجه این مقایسه، دور از این نتیجه‌ای بود که دیدید، زمانی است که دوربین‌ها از حسگر های نامعمول با تکنولوژی‌های اختصاصی و خاص ساخته شده‌ باشند که توانایی رقابت با این استاندارد را نداشته باشند.

 

شاید مهم‌ترین عاملی که بتواند نتیجه‌ای متفاوت نمایش دهد، اندازه خود حسگر باشد. هرچقدر حسگر‌ها بزرگ‌تر می‌شوند، تأثیر آن‌ها بر کیفیت تصویر هم بیشتر می‌شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *