با معرفی و بررسی Canon EOS R8 و R50 به این نتیجه رسیدم کانن به جای اینکه تعداد دوربین‌های کمی داشته باشد ، بیش از حد دوربین دارد.
بزرگترین شکایتی که در مورد Canon برای اولین بار وارد بازار بدون آینه شد ، این بود که تنها یک پیشنهاد داشت ، به اندازه ای که دوربین های DSLR این شرکت نمی توانستند یک سوئیچ تمام وقت ایجاد کنند در صورتی که در آن زمان ، رقبا سیستم های کاملی با مدل هایی برای مشتریان مختلف و با قیمت های متفاوت داشتند.
خب، نمی توان گفت که کانن دیگر مجموعه کاملی از دوربین های بدون آینه ندارد.
من Canon R8 را برای چند روز در یک رویداد مطبوعاتی در کارولینای جنوبی آزمایش کردم و تحت تأثیر قرار گرفتم . نمایندگان کانن R8 را به عنوان یک گزینه محکم برای عکاسانی که در رتبه های بالاتر به سمت دوربین هایی مانند دوربین EOS R6 Mark II و دوربین R3 قرار می گیرند، توصیف کردند و این یک انتخاب عالی برای آن کاربر است.
اما این دوربین همچنین یک دوربین دوم فوق‌العاده برای افراد حرفه‌ای است و حتی می‌تواند به عنوان دوربین اصلی برای بسیاری از عکاسان عروسی و مراسم کار کند. کانن بهترین ویژگی‌های R6 Mark II را می‌گیرد و آنها را در بدنه‌ای مقرون‌به‌صرفه ، راحت و کاربردی قرار می‌دهد ، البته با برخی از کاستی ها برای پایین نگه داشتن قیمت و اندازه.
این دوربین با تنها 1500 دلار ، بیش از 1000 دلار ارزانتر از Canon EOS R6 Mark II است ، به این معنی که یک خریدار دوربین عکاسی R6 کانن می تواند یک R8 و حداقل یک لنز عالی یا سه بدنه R8 و یک لنز متوسط را با همان قیمت دریافت کند.
من دوربین را با لنزهای مختلف در زمان خود با آن جفت کردم ، از جمله دوربین جدید RF 24-50mm f/4.5-6.3 IS STM . متوجه شدم که عکاسی با لنزهای عالی کانن نتایج بسیار خوبی به همراه دارد و گاهی اوقات فراموش می کنم که با یک دوربین ارزان قیمت عکاسی می کنم.
راستش را بخواهید ، من اندازه و وزن R8 را بیشتر از R6 Mark II دوست دارم ، به دوربینی علاقه دارم که قدرتی است اما بدنه‌ای دارد که بعد از سال‌ها عکاسی با سونی برایم سنگین است.
قوی و در عین حال کوچک
دوربین R8 در هسته خود یک Canon R6 Mark II است . سنسور ، پردازنده ، و سیستم‌های فوکوس خودکار مانند بدنه کیفیت خوبی دارند ، اما دارای مجموعه‌ای از ویژگی‌های کوچک‌شده هستند.
سنسور ۲۴.۲ مگاپیکسلی فول فریم CMOS دارای فوکوس خودکار Dual Pixel (AF) و پردازنده DIGIC X است . سیستم فوکوس خودکار دارای فناوری جدید تشخیص سوژه AI-Servo Canon است که به آن امکان می دهد روی چشم ها و انواع بیشتری از حیوانات با دقت بیشتری قفل شود و دارای یک تنظیم خودکار است که از لحاظ نظری به دوربین اجازه می دهد سوژه را تعیین کند و شرایط را مطابق با آن تنظیم کند .
در عمل با R6 Mark II و R8 ، فوکوس خودکار است که هنگام تنظیم روی سوژه صحیح با دقت بیشتری کار می‌کند ، اما داشتن حالت تشخیص خودکار راهی است که تمام فوکوس مبتنی بر هوش مصنوعی AI احتمالاً به آن سر می‌زند.
گنجاندن ردیابی AF جدید از R6 Mark II به R8 ، این دوربین را به یک دوربین بسیار جذاب تبدیل می کند . این می تواند سوژه های مختلف از جمله افراد ، پرندگان و حیوانات را بیابد و روی آنها قفل کند و می تواند آنها را در هر نقطه از کادر ردیابی کند . این ویژگی‌های فوکوس خودکار ، R8 را از دوربین‌هایی مانند Sony a7 IV و a7C و نیکون Z5 برتری می‌دهد. فوکوس خودکار خالص نیز R8 را از دوربین Z6 II و Z7 II نیکون برتری می‌دهد.
تفاوت قابل توجه بین R8 و R6 Mark II عدم وجود لرزشگیر درون بدنه در مدل اول است . من با خوانندگانی که به این جمله و نتیجه رسیدند که این دوربین برای آنها نیست ، خداحافظی کردم.
این محدودیت بسیار مهمتر از سایر تفاوت های دوربین در مقابل R6 Mark II است . بسیاری از عکاسان سطح بالا فقط بب دوربینی با لرزشگیر تصویر کار میکنند . در حالی که فکر می‌کردم این کار برای من بد است ، اما بعد متوجه شدم که وقتی R8 را با لنزهای لرزشگیر تصویر Canon ترکیب کردم ، برای عکاسی پرتره و عکاسی منظره بسیار خوب عمل کرد.
با نگاه کردن به تصاویرم ، نمی‌توانم تفاوت بین عکس‌هایی که با لنز لرزشگیر تصویر گرفته شده‌اند و عکسی که با دوربین لرزشگیر تصویر و لنز غیر IS گرفته‌ام ، تشخیص دهم. برای بسیاری از مردم ، یک دوربین ارزانتر با یک شیشه گران‌تر یک معاوضه خوب است ، زیرا ارتقای دوربین در حالی که شیشه آن برای همیشه ماندگار است ، آسان است.
عدم لرزشگیری تصویر همچنین به این معنی است که فیلم‌برداران باید با دقت عکس‌های خود را حول لنزهای لرزشگیر تصویر یا موقعیت‌هایی که دوربین را می‌توان روی سه‌پایه یا گیمبال قفل کرد ، برنامه‌ریزی کنند.
من DJI RS 3 Mini را آزمایش کرده ام و R8 یک دوربین عالی برای حداکثر بار 795 گرمی گیمبال خواهد بود . R6 Mark II به اندازه کافی سنگین است که برخی از لنزها را روی آن نمی توان استفاده کرد .
صفحه نمایش LCD پشتی مشابه R6 Mark II است ، اگرچه EVF کوچکتر است و نقاط کمتری دارد.
برخلاف R6 Mark II، R8 شاتر مکانیکی استاندارد ندارد اما دارای پرده الکترونیکی جلو و حالت‌های بی‌صدا است . عدم وجود شاتر مکانیکی پرده جلو به این معنی است که R8 حداکثر سرعت شاتر 1/4000 ثانیه در پرده الکترونیکی جلو و 1/8000 ثانیه در الکترونیک دارد . در مقابل ، R6 Mark II دارای حداکثر سرعت 1/8000 در پرده های مکانیکی ، الکترونیکی جلو و الکترونیکی است.
بدون شاتر مکانیکی و با ساختمصرفی ، R8 با شاتر پرده جلو الکترونیکی به شش فریم در ثانیه محدود می‌شود ، اما می‌تواند به 40 فریم در ثانیه کامل برسد که R6 Mark II هنگام عکاسی از یک شاتر کاملا الکترونیکی به این فریم دست پیدا می کند.
بافر R8 با حدود شصت عکس RAW پر می شود ، با استفاده از کارت SD پرسرعت ، اما می تواند بیش از 1000 عکس بزرگ JPEG را قبل از پر کردن ثبت کند.
وقتی صحبت از کارت‌های SD شد ، تنها یک اسلات وجود دارد ، چیزی که باعث می‌شد بازبین‌های دوربین چند سال پیش از آن خارج شوند ، اما این یک مصالحه در این دوربین مصرف‌گراتر منطقی است.
این اسلات تکی یکی از مواردی است که باعث می‌شود این دوربین حرفه‌ای نباشد، دیگری باتری کوچکی است که در مقایسه با R6 Mark II ، مصرف هر باتری را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد . می‌دانم که شکل کوچکتر اغلب به اجزای کوچکتر نیاز دارد ، اما این قسمتی است که در ازای عمر باتری بیشتر ، با کمال میل بدنه کمی بزرگ‌تر می‌گیرم.
برگه مشخصات R8 رتبه‌بندی CIPA را برای عمر باتری فهرست نمی‌کند ، نه اینکه CIPA برای مدتی در این زمینه قابل اعتماد بوده است ، اما من کمتر از یک روز کامل عکسبرداری هنگام میکس کردن عکس‌ها و فیلم‌ها داشتم.
همچنین برخی از تفاوت‌های رابط کاربری وجود دارد ، مانند جوی استیک از دست رفته در پشت و عدم وجود دکمه‌های رتبه‌بندی عکس . دکمه‌های رتبه‌بندی که می‌توانم بدون آنها کار کنم ، اما جوی استیک یکی از آن عناصر دوربین است که باید در سطح جهانی استفاده شود ، اما در اغلب اینطور نیست.
یک دستگیره اختیاری وجود دارد که سطح دستگیره را گسترش می دهد و حدود نیم اینچ مواد را زیر بدنه دوربین اضافه می کند . این باعث می‌شود R8 را راحت‌تر در دست بگیرید ، اما فقط باعث شد آرزو کنم R8 آنقدر ارتفاع داشته باشد که یک باتری بزرگ‌تر هم داشته باشد.
مانند R6 Mark II، R7 دارای یک پورت micro HDMI است که باعث شرمساری است زیرا آن کانکتور به راحتی شکسته می شود و منجر به بسیاری از مشکلات ویدیو می شود.
خلاقیت نابجا
کانن حالت خودکار جدید +A و چندین ویژگی کنترل خلاقانه را به R8 اضافه کرده است که می توانست پیچیده تر و ارزشمندتر باشد . با وجود سایر کنترل‌های خلاقانه که در حال حاضر بخشی از رابط کاربری دوربین کانن است ، به نظر می‌رسد داشتن یک شماره‌گیر اختصاصی دیگر و چندین دکمه ، صفحه نمایش LCD نامرتب جلوه دهد.
مجموعه کیت ها
دوربین Canon R8 را با لنز RF 24-105mm f/4 L IS USM ، Canon RF 135mm f/1.8 L IS USM ، Canon RF 50mm f/1.2L USM و کیت جدید 24-50mm f/4.5 تست کردم و تصاویر بسیار بهتر از آن چیزی شد که انتظار داشتم.
لنز 24-50mm تصاویر واضح و پر جنب و جوش با مقداری اعوجاج ، اما به طور کلی کیفیت تصویر بالا تولید می کند . من با لنز 24-50 میلی‌متری پرتره گرفتم ، که اگرچه با لنز 50 میلی‌متری f/1.2 برابری نمی‌کرد ، اما کیفیت آنقدر خوب بود که بتوانم از آن برای یک کار پولی استفاده کنم.
یک ارتقاء یافته مطلوب
دوربین Canon EOS R8 یک دوربین بدون آینه فول فریم عالی است و به معرفی خط تولید Canon کمک می کند . با اضافه شدن R8 و R50 که امروز نیز معرفی شدند ، کانن واقعاً محدوده ارائه ها را بهبود بخشیده است.
سایر شرکت‌ها محصولات بیشتری در خط تولید خود دارند ، اما دوربین‌های بدون آینه RF کانن همه جعبه‌ها را بررسی میکنند . R8 خط تولید را جذاب تر و جالب تر می کند.
تقریباً زمان زیادی برای تغییر ذهنی به R8 از عکاسی R6 Mark II طول نکشید . بیشتر باید به جوی استیک گم شده عادت می کردم . به‌عنوان یک عکاس غالب با چشم چپ ، نمی‌توانم از صفحه‌نمایش LCD به‌عنوان پد لمسی استفاده کنم ، بینی من نقاط فوکوس را جابه‌جا می‌کند ، بنابراین از دست دادن جوی استیک به‌طور قابل‌توجهی راحتی را کاهش می‌دهد.
در حالی که بیشتر عکس‌برداری‌های من از دوربین‌هایی با عملکرد بالاتر از R8 هستند ، اما به خوبی در نقطه‌ای که سال‌ها با Sony a7C پر کرده‌ام ، قرار می‌گیرد. من از a7C به عنوان یک دوربین مسافرتی ، یک دوربین استودیویی و یک دوربین پرتره استفاده کرده‌ام و Canon R8 همه این موارد را نیز پر می‌کند. شایعاتی در مورد a7c II جدید وجود دارد که ممکن است دینامیک مقایسه این محصول را تغییر دهد ، اما برای من اکنون R8 و a7C به طور مشابه جذاب هستند. a7C کوچکتر است، اما R8 قدرتمندتر است.
دوربین کانن R8 به عنوان دوربین مسافرتی عالی است. وقتی با خانواده‌ام هستم ، دوربینی می‌خواهم که عکس‌های عالی بگیرد ، و نمی‌خواهم آنقدر زرق و برق دار یا بزرگ باشد . زمان‌های زیادی در سفر وجود دارد که خوب است دوربینی داشته باشید که شبیه یک بدنه حرفه‌ای به نظر نمی‌رسد و R8 به خوبی در آنجا قرار می‌گیرد.
این واقعیت که دارای سنسور مشابه R6 Mark II است به این معنی است که به راحتی می توان تصاویر و فیلم های گرفته شده با R8 را مطابقت داد و به این معنی است که کیفیت تصویر به طور قابل توجهی خوب است. در بسیاری از تصاویر موجود در این بررسی، من R8 را با یک لنز پرایم کانن مانند 135 یا 50 میلی‌متر جفت کردم و با عکاسی کردم و استفاده از آن حس فوق‌العاده‌ای داشت و همانطور که اشاره کردم ، تصاویر شگفت‌انگیزی ایجاد کرد.
مشتری هدف R8 با مصالحه هایی که برای قیمت 1500 دلار انجام شده است ، مشکلی ندارد. با این وجود ، عرضه چندین لنز مقرون به صرفه و در عین حال توانمند کانن در سری RF باعث محبوبیت R8 حتی بیشتر از آنچه من مطمئن هستم خواهد شد. کاربران RF در بازار شخص ثالث نیز از اپتیک های گران قیمت کانن دست نخواهند یافت ، زیرا کانن به مانت RF خود مجوز نمی دهد.
دوربین R8 اساساً یک R6 Mark II است که برخی از ویژگی‌هایی را که R6 Mark II را بسیار قدرتمند می‌کند را از دست می‌دهد ، اما ویژگی‌های خوبی را حفظ می‌کند که همچنان آن را مطلوب می‌سازد . مصالحه ها برای مشتریانی که به دنبال دوربینی با قدرت بالا و بدون کاستی هستند ، معاوضه بسیار خوبی هستند.
آیا گزینه های جایگزین وجود دارد؟
با توجه به ویژگی و قیمت Canon EOS R8 ، حتی در سری دوربین های Canon ، رقیب ثابت فول فریم با قیمت مشابه R8 1500 دلاری وجود ندارد . نزدیکترین گزینه خرید R7 با سنسور APS-C است ، اما مقایسه APS-C با فول فریم، مانند سیب و پرتقال است.
سونی a7 IV جایگزین دیگری است ، اما از فناوری فوکوس خودکار استفاده می‌کند که سال‌ها قدمت دارد و R8 از عملکرد فوکوس خود پیشی می‌گیرد.
