دوربین عکاسی کانن Canon EOS 4000D Body همه آنچه که از یک دوربین ارزان قیمت DSLR انتظار دارید (مانند حسگر بزرگ APS-C، منظره‌یاب نوری، کنترل دستی نوردهی، امکان نصب فلاش‌های اکسترنال (فقط کانن ) و …) را در اختیارتان می‌گذارد. اما کانن سعی کرده با استفاده از برخی امکانات ضعیف که تأثیر آن بر کیفیت دوربین چندان زیاد نیست، قیمت این دوربین را کم کند. برخی از امکاناتی که در این راه فدا شده‌اند، نمایشگر دوربین (که رزولوشن پایینی دارد)، مانت لنز پلاستیکی (که استفاده از آن با لنز‌های سنگین پیشنهاد نمی‌شود)، حذف قابلیت لمسی نمایشگر، یا عدم ارائه فیلمبرداری 4K (که دیگر تبدیل به یک استاندارد شده است) و چند قابلیت ریز و درشت دیگر است.
یکی از عجیب‌ترین طراحی‌ها در این دوربین (و البته در بین دوربین‌های DSLR دیگر بازار) حذف دکمه On/Off یا همان دکمه روشن و خاموش در آن است. در این دوربین، همان دکمه‌ای که برای انتخاب Mode عکس‌برداری استفاده می‌شود، به عنوان دکمه روشن و خاموش دوربین هم به کار می‌رود. در این دوربین هم دکمه Dial یا همان دکمه چرخانی که انتخاب مد‌های M/Av/Tv/S را انجام می‌دهد، در نهایت، دوربین را خاموش می‌کند. بنابراین هر بار که دوربین را روشن و خاموش می‌کنید، باید دوباره، مد عکس‌برداری دوربین را انتخاب کنید.
خوشبختانه، کانن در پشت دوربین سعی نکرده دکمه‌های دیگر را با هم ترکیب کند و تعداد و چیدمان آن‌ها، برای کسانی که قبلاً با دوربین‌های این شرکت کار کرده‌اند نسبتاً آشناست. اما قابلیت کاربردی هر دکمه را به جای حک کردن روی خود دکمه، در کنار آن چاپ کرده‌اند که این اتفاق هم کمی عجیب است. خوشبختانه، دکمه‌های مهمی مانند تغییر ISO یا White Balance در اینجا مستقیماً در دسترس هستند.
نکته قابل توجه در جلوی دوربین، مانت پلاستیکی این دوربین است. اگرچه کسی که این دوربین را می‌خرد، به ندرت ممکن است بخواهد به طور پیوسته لنز‌هایش را عوض کند و فقط از همان لنز کیت همراه دوربین استفاده می‌کند، اما در هر حال، مانت پلاستیکی برای استفاده با لنز‌های مختلف (خصوصاً لنز‌هایی که سنگین وزن هستند) چندان مطمئن نیست و ممکن است موجب آسیب به دوربین شود.
شاید اگر کانن این دوربین را هم‌زمان با Canon 2000D ارائه نمی‌کرد، تفاوت بین حسگر این دو دوربین، تا این‌قدر مهم جلوه نمی‌کرد. در حالی که 2000D مانند اغلب دوربین‌های پایین رده کانن، از حسگر جدید و رزولوشن بالای 24 مگاپیکسلی استفاده می‌کند، دوربین Canon EOS 4000D18-55mm II ما را به دوران خاطرات چند سال پیش و دوربین 1300D می‌برد که برای آخرین بار از حسگر 18 مگا پیکسلی استفاده می‌کرد. اگرچه رزولوشن این حسگر، از نیاز کاربران این دوربین بالاتر است، اما در هر حال با دوربین‌های DSLR امروزی، چندان قابل قیاس نیست.
خوشبختانه پردازشگر این دوربین، شبیه به پردازشگر 2000D است. پردازشگر DIGIC 4+ کانن، سریع‌ترین پردازشگر فعلی کانن نیست، اما هر آنچه که از یک دوربین DSLR رده متوسط انتظار داریم را برآورده می‌کند. سرعت عکس‌برداری 3 فریم بر ثانیه، پردازش فایل‌های خام 14 bit و حداکثر حساسیت ISO 6400 امکاناتی هستند که با این پردازشگر در دسترس قرار می‌گیرند. تعداد نقاط فوکوس این دوربین، 9 نقطه است که چندان زیاد نیست، اما دوربین می‌تواند با استفاده از امکانات فوکوس خودکار پیوسته خودش، سوژه‌های متحرک را روی این نقاط دنبال کرده و اصطلاحاً، فوکوس را روی آن‌ها قفل کند. همان‌طور که انتظار می‌رود، سیستم فوکوس پرسرعت Dual Pixel CMOS AF که در دوربین‌های جدید کانن، می‌تواند با سرعت خیلی زیاد، سوژه‌ها را دنبال کند، در این دوربین در دسترس نیست.
نهایتاً اینکه این پردازشگر، امکان ضبط ویدئو با کیفیت Full HD 1080p را ممکن می‌کند که خوشبختانه این قابلیت با توجه به حسگر بزرگ و باکیفیت دوربین، کیفیت ویدئویی قابل قبولی را ارائه می‌دهد.
منظره‌یاب و نمایشگر
نمایشگر پشت دوربین Canon EOS 4000 ، احتمالاً ضعیف‌ترین نمایشگر دوربینی است که در طی این سال‌ها روی دوربین‌های DSLR دیده‌ایم. صفحه نمایشگر 2.7 اینچی با رزولوشن 230 هزار نقطه‌ای، کیفیت چندان خوبی برای نمایش جزئیات تصویر ارائه نمی‌دهد. کیفیت پایین این نمایشگر روی دوربین، اگرچه برای اینکه ببینید کادربندی دوربین چگونه بوده مناسب است، اما برای بررسی جزئیات تصویر (مانند شارپنس یا هایلایت‌ها) چندان کارآمد نیست.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.