فوکوس هایپرفوکال (فوکوس ابرکانونی) می تواند هم برای عکاسان مبتدی و هم برای افراد متخصص موضوعی گیج کننده باشد. اما اگر می خواهید شارپ ترین تصاویر ممکن (به ویژه هنگام ثبت عکس از منظره های طبیعی) را بگیرید، این روش روشی بسیار کاربردی خواهد بود. در این مقاله، فاصله هایپرفوکال را توضیح خواهیم داد و روش های مختلفی را برای گرفتن شارپ ترین عکس های ممکن با حداکثر عمق میدان ارائه خواهیم داد. این مقاله تصاویر مختلف ثبت شده از فاصله هایپرفوکال و همچنین روش های ساده تر برای یافتن فاصله هایپرفوکال را در بر می گیرد.
درک فاصله مناسب برای فوکوس هایپرفوکال هنگام قرار دادن اشیاء نزدیک در صحنه، به ویژه در عکاسی از مناظر، بسیار مهم است. در عکس بالا، سنگ های پیش زمینه و همچنین درختان و کوه هایی که در پس زمینه قرار گرفته اند، به طرز قابل توجه ی شارپ به نظر می رسند.
فاصله هایپرفوکال چیست؟
در ساده ترین تعریف می توان گفت که فاصله هایپرفوکال فاصله ای است که فوکوس در آن فاصله بیشترین عمق میدان را به عکس های شما می دهد. به عنوان مثال، منظره ای را در نظر بگیرید که می خواهید در عکسی که از آن به ثبت می رسانید، همه چیز (پیش زمینه و پیش زمینه) شارپ به نظر برسد. اگر روی پیش زمینه فوکوس کنید، پس زمینه به شکلی تار و مبهم در تصویر ظاهر می شود و اگر روی پس زمینه فوکوس کنید، پیش زمینه از فوکوس خارج خواهد شد! پس چطور می توان این مشکل را حل کرد؟ پاسخ این است، به سادگی! شما در یک نقطه خاص بین پیش زمینه و پس زمینه فوکوس می کنید، که باعث می شود هم پیش زمینه و هم عناصر پس زمینه صحنه کاملاً شارپ به نظر برسند. محل این نقطه فوکوس را فاصله هایپرفوکال می نامند.
در دنیای اپتیکال، فاصله هایپرفوکال کمی تفاوت دارد. تعریف فنی فاصله هایپرفوکال، نزدیک ترین فاصله فوکوس است که اجازه می دهد تا اشیاء قرار گرفته در بی نهایت شارپ باشند. منظور از “اشیا قرار گرفته در بی نهایت”، هر شیء قرار گرفته در دوردست تصویر شما (مثلاً افق یا ستاره ها در شب) است.
به تعبیر دیگر باید گفت که فاصله هایپرفوکال لنز شما با دیافراگم متفاوت است. شاید بپرسید چرا؟ اگر دیافراگم شما باز است (مانند f/2)، باید خیلی دور فوکوس کنید تا اشیاء در بینهایت به صورت شارپ ظاهر شوند. با این حال، در دیافراگم کوچک (از f/11 یا f/16 )، اشیاء دور شارپ به نظر می رسند. بنابراین، در این حالت، با استفاده از دیافراگم های کوچک‌تر، فاصله هایپرفوکال به لنز شما نزدیک می شود.
هرچند در تعبیر دیگر، فاصله هایپرفوکال با دیافراگم متفاوت نیست. در این تفسیر، فاصله فوکوس هایپرفوکال، فاصله فوکوسی است که وضوح برابر بین پیش زمینه و پس زمینه را فراهم می کند.
دلیل این تفاسیر متفاوت عبارت “میزان شارپ بودن” در تعریف فاصله هایپرفوکال است. برای برخی افراد، میزان شارپ بودن یک مقدار دقیق است، در حالی که برای سایر افراد میزان شارپ بودن به معنای این است که پیش زمینه از نظر وضوح با پس زمینه برابر باشد.
فاصله کانونی شما همچنین تأثیر زیادی روی فاصله هایپرفوکال دارد. هرچه بیشتر بزرگنمایی کنید، فاصله هایپرفوکال شما دورتر می شود. برای یک لنز با فاصله کانونی 20 میلی متر، ممکن است شما فقط چند فوت از لنز خود را فوکوس کنید تا افق (پس زمینه دور) شارپ باشد. از طرف دیگر، برای یک لنز 200 میلی متر، فاصله هایپرفوکال ممکن است صدها فوت فاصله داشته باشد.
توجه به این نکته حائز اهمیت است که اگر در فاصله هایپرفوکال فوکوس کنید، عکس شما از نصف آن تا نقطه بی نهایت شارپ خواهد بود. بنابراین، اگر فاصله هایپرفوکال شما برای یک دیافراگم و فاصله کانونی معین ده فوت باشد، همه چیز از پنج فوت در تمام طول مسیر تا زمانی که افق شارپ به نظر برسد.
فوکوس هایپرفوکال چیست| چه زمانی باید از فاصله هایپرفوکال استفاده کنیم؟
در همه عکس ها لازم نیست که لنز خود را در فاصله هایپرفوکال متمرکز کنید. به عنوان مثال، منظره ای از کوه قرارگرفته در دور دست را در نظر بگیرید. اگر در بالای چشم انداز ایستاده اید و هیچ چیز دیگری در پیش زمینه شما وجود ندارد، دلیلی ندارد که سعی کنید فاصله هایپرفوکال را محاسبه کنید. زیرا نزدیکترین شیء شما (یعنی کوه) در بی نهایت است. فقط روی کوه های دوردست فوکوس کنید! باید گفت در این حالت، میزان گشودگی دیافراگم شما نیز مهم نیست. از آن جا که نزدیک ترین شیء بسیار دور است، اگر بخواهید می توانید به صورت واید عکس بگیرید. فاصله هایپرفوکال فقط زمانی استفاده می شود که اجسام مختلفی در فاصله نزدیک و دور داشته باشید و لازم باشد همه اجسام را شارپ به تصویر بکشید.
به همین ترتیب، حتی اگر فاصله هایپرفوکال را نداشته باشید، اگر اشیایی در نزدیکی شما قرار داشته باشند، شارپ ثبت نمی شوند. به عنوان مثال، غیرممکن است که یک شیء دور با یک شی که تنها چند اینچ از لنز شما فاصله دارد، به صورت همزمان شارپ ثبت شوند. البته در این حالت، راه دیگری نیز دارید. می توانید از جمع کردن فوکوس استفاده کنید. (گرفتن چندین عکس در فواصل مختلف با فوکوس در نواحی گوناگون و سپس ترکیب آن ها)
در هنگام عکسبرداری از مناظر دوردست و بدون عناصر پیش زمینه، نیازی به جستجوی فاصله هایپرفوکال نیست، زیرا در این حالت فوکوس روی بی نهایت تنظیم می شود.
فوکوس هایپرفوکال چیست| راه های محاسبه فاصله هایپرفوکال
دستیابی به فاصله هایپرفوکال، چند راه ساده دارد که کار افراد مبتدی را بسیار آسان می کند. شما می توانید به سادگی و با استفاده از یکی از این راه ها، به فاصله هایپرفوکال متناسب با منظره مورد نظر دست پیدا کنید.
1. فوکوس هایپرفوکال چیست| اطلاعات فاصله کانونی و دیافراگم
یکی از ساده ترین راه های محاسبه فاصله هایپر فوکال مناسب، استفاده از فرمول زیر است.
به طور معمول، برای عکس گرفتن از همه صحنه ها، نیازی به استفاده از چنین فرمولی ندارید. درعوض، می توانید به یک برنامه یا نمودار مراجعه کنید که قبلاً این موارد را محاسبه کرده است.
در فرمول بالا، فاصله کانونی زیاد (مثلاً 200 میلی متر) یا دیافراگم باز (مثلاً f/2) هر دو باعث می شوند فاصله هایپرفوکال شما بیشتر از دوربین دور شود. متغیر سوم در این فرمول، دایره اغتشاش (CoC)، به اندازه کافی پیچیده است و می تواند خود موضوع کلی یک مقاله باشد. ما فقط در اینجا شرحی مختصر از این معیار را ارائه خواهیم داد. در ابتدایی ترین توضیح می توان گفت که حلقه اغتشاش (که با معیار میلی متر اندازه گیری می شود) اندازه ای است که یک نقطه تاری بر حسگر دوربین شما به دلیل عدم فوکوس ظاهر می شود.
2.فوکوس هایپرفوکال چیست| محاسبه فاصله هایپرفوکال با استفاده از نمودار
متداول ترین روش برای پیدا کردن فاصله هایپرفوکال، استفاده از نمودار هایی مانند شکل زیر است:
با نموداری مانند این نمودار، لازم است دو متغیر را کنترل کنید: فاصله کانونی و عدد دیافراگم. نمودار فاصله کانونی را برای شما نشان می دهد. با تقسیم این فاصله بر دو، فاصله نزدیکترین شیء را از دوربین بدست می آورید.
برای استفاده از نمودار فاصله هایپرفوکال، مراحل زیر را دنبال کنید:
یک لنز را انتخاب کنید و فاصله کانونی آن را ثبت کنید.
مقدار دیافراگم را انتخاب کنید.
فاصله هایپرفوکال مناسب با فاصله کانونی و دیافراگم انتخابی خود را پیدا کنید.
لنز خود را در فاصله هایپرفوکال متمرکز کنید.
اکنون، همه چیز از وسط آن فاصله تا بی نهایت شارپ خواهد شد.
همانطور که می توان حدس زد، اپلیکیشن های بی شماری برای تلفن های هوشمند وجود دارند که همین کار را انجام می دهند و ابزارهایی بسیار بهتر از یک نمودار هستند. زیرا که نمودار زمان بیشتری می برد و دقت کمتری دارد. با این وجود، یک نمودار و یک برنامه هر دو می توانند مقادیر مناسب را ارائه دهند.
متأسفانه، در نمودارهای فاصله هایپرفوکال، یک مشکل وجود دارد و آن مشکل این است که آن ها منظره ای را که عکاسی می کنید، در نظر نمی گیرند. اگر چه ممکن است پس زمینه عکس های شما به طرز قابل قبولی شارپ باشد، اما پیش زمینه شما چطور خواهد بود؟ این نمودارها نمی دانند که پیش زمینه شما درست در کنار دوربین شما است یا از آن فاصله دارید. این نمودار ها به طور کلی برای دوربین های مدرن امروزی بهینه نیستند.
3.فوکوس هایپرفوکال چیست| استفاده از مقیاس فوکوس
برخی از لنزها به ویژه لنز های دارای حلقه فوکوس دستی، دارای مقیاس های فوکوس بر روی بدنه لنز هستند. به مثال زیر توجه کنید، جایی که مقیاس فوکوس به رنگ قرمز مشخص شده است:
این مقیاس ها دقیقا به شما نشان می دهند چقدر عمق میدان در یک دیافراگم معین خواهید داشت. در مورد بالا، در f/11، صحنه دارای عمق میدان از فاصله یک متر تا دو متر است.
متأسفانه، همه لنزها از مقیاس های فوکوس برخوردار نیستند و بسیاری از تولید کنندگان، در لنزهای ارزان تر خود از قرار دادن این ویژگی خودداری می کنند. با این وجود، اگر به اندازه کافی خوش شانس هستید که لنزهایی با مقیاس فوکوس دارد، مراحل زیر را دنبال کنید تا فاصله هایپرفوکال را پیدا کنید:
درمورد مقدار دیافراگم، با در نظر گرفتن عمق میدان مورد نظر خود تصمیم بگیرید.
همانطور که در شکل بالا نشان داده شده است، دو خط روی لنز شما وجود خواهد داشت که با عمق میدان مطابقت دارد. یکی از آن خطوط را بر روی نقطه علامت مرکزی تنظیم کنید. (اگرچه در این عکس مشخص نیست اما باید گفت که مقیاس فوکوس از یک طرف به سمت دیگری می چرخد.)
خط دیگر مشخص می کند که عمق میدان شما در آن جا به پایان می رسد. اکنون، شما در نقطه فاصله هایپرفوکال فوکوس خواهید کرد.
متاسفانه، دقیقاً مانند نمودارهای فاصله هایپرفوکال، این مقیاس ها نیز دارای یک مشکل هستند. قابل توجه ترین مشکل این است که آن ها بر اساس دایره اغتشاش مشخص ( 0.03 میلی متر) تعریف شده اند. به این معنی که اگر عکس های شما در مقیاس های بزرگ چاپ شوند، ممکن است دارای پس زمینه هایی با کمی تاری باشند. همه مقیاس های فوکوس کاملاً دقیق نیستند و بعضی از لنزها فاصله هایپرفوکال خود را در تغییر دمای شدید، تغییر می دهند. برای دیدن این که لنز شما از مقیاس فوکوس دقیق برخوردار است، کافی است خودتان آن را آزمایش کنید.
با این حال، اگر از لنزی استفاده می کنید که مقیاس فوکوس دارد، مطمئنا این قابلیت می تواند یک تکنیک با ارزش را در اختیار شما قرار دهد. این راه ممکن است سریع ترین راه برای پیدا کردن فاصله هایپرفوکال باشد و نیازی به نمودار یا برنامه خارجی وجود نداشته باشد.
4.فوکوس هایپرفوکال چیست| روش دو برابر فاصله
یکی از ساده ترین روش ها برای پیدا کردن فاصله هایپرفوکال، این روش است که می توان گفت بیشترین استفاده را دارد و در کارگاه های مختلف آموزش داده می شود. این روش مبتنی بر خواصی است که قبلاً در موردش صحبت کردیم. به یاد بیاورید که «همه چیز از نیمه فاصله هایپرفوکال شما تا بی نهایت در کانون فوکوس قرار خواهد گرفت». بنابراین، برای پیدا کردن فاصله هایپرفوکال برای یک صحنه معین، می توانید به سادگی فاصله بین لنز خود و نزدیکترین شی در عکس خود دو برابر کنید و این فاصله دو برابر شده همان فاصله هایپرفوکال شماست. به عنوان مثال، اگر می خواهیم یک گل که 5 فوت از آن فاصله داریم را در عکس خود شارپ ثبت کنیم (همراه با پس زمینه)، فاصله هایپرفوکال ما 10 فوت است.
بنابراین، برای استفاده از این روش، مراحل زیر را دنبال کنید:
به صحنه ای که عکاسی می کنید نگاه کنید. نزدیک ترین شی که باید شارپ به نظر برسد را پیدا کنید و فاصله آن را از دوربین خود تخمین بزنید.
این مقدار برآورد شده را دو برابر کنید تا فاصله هایپرفوکال خود را پیدا کنید.
فوکوس لنز خود را در فاصله هایپرفوکال تنظیم کنید. این کار را می توان با تخمین یا با استفاده از مقیاس فوکوس روی لنز خود انجام داد.
دیافراگم خود را پایین بیاورید تا عمق میدان افزایش یابد. می توانید دیافراگم صحیح را تخمین بزنید (که برای لنزهای با زاویه واید، اغلب در حدود f/8 یا f/11 خواهد بود).
اکنون، همه چیز از نصف آن فاصله (که در آن مکان پیش زمینه شما قرار دارد) تا بی نهایت شارپ خواهد بود.
این روش یک ترفند بسیار شگفت انگیز است که می توان آن را بسیار مفید دانست. البته شما باید یاد بگیرید که چگونه فاصله ها را تخمین بزنید. هر چند که این کار بسیار ساده است. اگر لنزهایی با مقیاس فوکوس دقیق دارید، می توانید بعد از فوکوس روی جسم، به راحتی از آن استفاده کنید تا فاصله نزدیک ترین جسم خود را اندازه گیری کنید. فواید این روش مشخص است: نیازی نیست که شما دنبال نمودار باشید و می توانید دقیق تر از مقادیر ارائه شده در نمودار فاصله هایپرفوکال را اندازه بگیرید. حتی توانایی های شما برای برآورد فاصله هایپرفوکال با گذشت زمان بهبود می یابد، که این امر روشی بسیار مفید و مهمتر از همه، روشی بسیار سریع است.
5.فوکوس هایپرفوکال چیست| روش فوکوس تار
این روش یکی از تکنیک های یافتن فاصله هایپرفوکال است که بسیار ساده است. در این روش می توانید در وسیع ترین دیافراگم لنز خود، حالت نمای زنده را وارد کنید. سپس لنزها را طوری فوکوس کنید که هم قسمت پیش زمینه و هم پس زمینه به یک اندازه تار باشند. آن فاصله فوکوس در واقع فاصله هایپرفوکال است.
برای استفاده از این روش، مراحل زیر را دنبال کنید:
لنز خود را در حالت فوکوس دستی تنظیم کنید.
گشودگی دیافراگم را به وسیع ترین دیافراگم روی لنز خود تغییر دهید.
نمای زنده (live view) را روشن کنید.
طوری فوکوس کنید که نزدیکترین جسم و دورترین جسم در صحنه شما به یک اندازه تار باشد.
دیگر حلقه فوکوس را لمس نکنید (در حال حاضر روی فاصله هایپرفوکال خود قرار دهید) و دیافراگم مورد نظر را تنظیم کنید. اکنون همه چیز از نصف فاصله هایپرفوکال تا بی نهایت شارپ خواهد بود.
به عنوان مثال فرض کنید که شما در حال تلاش برای عکاسی از صخره ای در نزدیکی یک کوه دوردست هستید. تمام کاری که شما باید انجام دهید این است که گشودگی دیافراگم را به گسترده ترین میزان در حالت نمای زنده برسانید، سپس حلقه فوکوس را بچرخانید تا اینکه سنگ و کوه به یک اندازه تار شوند. در این حالت هیچکدام از آن ها شارپ نخواهند بود. اما شما نقطه ای را یافته اید که بهترین فاصله هایپرفوکال را در اختیار شما قرار می دهد.
